Nabizâde Nâzım
Nabi Efendi isimli bir zatın oğlu olduğu söylenir.Babasının genç yaşta ölümünden sonra ninesinin yanın da büyüyen Nabizade Nazım dönemin usta kalemlerinden biriydi.Yazdığı şiirler onun kısa sürede ülke çapında ün yapmasına ve sevilmesinde büyük rol oynadı.Yaşamı boyunca hep iyiliği, güzelliği, sevgiyi ve aşkı kalemlerinde yer edindi.Ninesinin yanındayken Tophane Mahalle Mektebi'ni bitirerek Salıpazarı'ndaki Fevziye Rüştiyesi'ne kaydolduysa da , daha sonra Beşiktaş Askeri Rüştiyesi ilk bölümüne girdi. İdadi (lise) öğrenimini bu okulda tamamladıktan sonra yüksek öğrenimini Mühendishane-i Berri-i Hümayun (Kara Askeri Mühendis Okulu)'da yaptı ve 1884'te topçu mülazım-ı sanisi (topçu üsteğmen) olarak mezun oldu; Mekteb-i Harbiye-i Şahane (Genel Kurmay Okulu)'ye girdi. Bu okulu da, 1886'da Erkan-ı Harbiye yüzbaşısı olarak bitirdi.
Başarılı bir öğrenci olması dolayısıyla bitirdiği okulda öğretim üyesi olarak çalışmaya başladı; "yüksek cebir", "istihkam" ve "topoğrafya" dersleri verdi. "Keşif ve araştırma" yapmak üzere Suriye'de görevlendirildi. 1890'da İstanbul'a döndü.En yakın arkadaşı olan Mahmut Sadık'ın aracı olmasıyla daha önce görüp sevdiği kızla evlendi. Mutlu mesut bir evliğin sonunda 6 Ağustos 1893'te öldü ve Üsküdar'da Miskinler Tekkesi yakınındaki mezarlıkta toprağa verildi.Ölmeden ölümünü haber veren bir gazeteyi görünce,"doğru söylemişler, lakin biraz acele etmişler" dediği bilinir.
Yapıtları
Heves Ettim (şiir,1885)
Minimini-yahut-Yine Heves (şiir,1886) Yadigarlarım (anı-öykü,1886) Zavallı Kız (öykü.1890) Bir Hatıra (öykü,1890) Karabibik (ilk köy romanı,1891) Sevda (öykü,1891) | Mini Mini Mektepli (okuma ve yazma parçaları,1891) Hala Güzel (öykü,1891) Haspa (öykü,1891) Seyyie-i Tesamüh (-hoşgörünün kötülüğü-uzun öykü,1892) Esatir (mitoloji,1892) Aynalar (fizik kitabı,1892) Zehra (ilk psikolojik roman denemesi,1896) |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder